Blog

ขอสวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน ที่ได้ติดตามเรื่องราวลึกลับสยองขวัญภูติผีและวิญญาณกับเรามาโดยตลอด ซึ่งสำหรับคนชาวไทยโดยเฉพาะผู้ที่นิยมชมชอบในการท่องเที่ยวในประเทศข้างเคียงติดกับประเทศไทยก็น่าจะรู้จักสะพานอันมีชื่อเสียงของเมืองไทยอย่าง “สะพานข้ามแม่น้ำโขง มิตรภาพ ไทย-ลาว” โดยในความจริงแล้วจะมีอยู่หลายแห่งทั้งที่ก่อสร้างแล้วเสร็จและยังเป็นเพียงโครงการก่อสร้างโดยสะพานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดนั่นก็คือแห่งที่ 1 ที่เชื่อมต่อระหว่าง “จังหวัดหนองคาย” ไปอย่าง “นครหลวงเวียงจันทน์” และแห่งที่ 2 ซึ่งเป็นสะพานเชื่อมต่อระหว่าง “จังหวัดมุกดาหาร” ข้ามไปยัง “แขวงสุวรรณเขตของประเทศลาว” โดยเรื่องราวของเราในวันนี้จะเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในระหว่างการก่อสร้างของสะพานข้ามแม่น้ำโขง มิตรภาพ ไทย-ลาว แห่งที่ 2 นี่เอง สะพานแห่งนี้กล่าวกันว่ามีการเริ่มต้นเจรจาและริเริ่มการก่อสร้างในปี พ.ศ 2536 กว่าจะได้เริ่มก่อสร้างกันจริง ๆ ก็คือในช่วงเดือนธันวาคมของปี…

เรียกได้ว่าเป็นเรื่องผีอีกเรื่องหนึ่งที่กลายเป็นธรรมเนียมวัดความกล้าและความเด็ดเดี่ยวของผู้ที่เข้ามาในชมรมกระจายเสียงของมหาวิทยาลัยราชภัฏ เป็นหนึ่งในธรรมเนียมที่หลายๆ คนต่างก็ปฏิบัติ โดยเฉพาะในจังหวัดขอนแก่น สิ่งนี้คือการบอกเล่าเรื่องราว 5 เรื่องผีในห้องกระจายเสียงที่ให้กับรุ่นพี่ได้ฟัง เป็นเรื่องราวของฉันที่อยู่ในชมรมแห่งนี้เช่นเดียวกันและเกิดเรื่องสุดร้อน ที่ทำให้ความคิดในห้องนั้นที่มีความสนุกสนานและเสียงหัวเราะ กลายเป็นบรรยากาศที่ดูอึมครึมและน่าหวาดกลัวขึ้นมาเลยทีเดียว เรื่องหลอนฝุ่นเฮี้ยนในมหาวิทยาลัยกับห้องกระจายเสียง  ฉันชื่อเมย์เป็นนักศึกษาปี 1 ที่สนใจทางด้านการกระจายเสียงเป็นอย่างมากและฉันได้ลองสมัครเข้าชมรมนี้เนื่องจากรุ่นพี่หลายๆ คนต่างต้องการให้มีรุ่นน้องหน้าใหม่มาสืบทอดชมรมและได้เป็นส่วนหนึ่งของผู้ที่จะเป็นอนาคตของรุ่นพี่ในปีต่อไป แต่ธรรมเนียมการเข้าชมรมนี้ก็ถือว่าประหลาดมาก จะมีอยู่วันหนึ่งที่รุ่นพี่หลายๆ คนต่างนัดพวกเรามาอยู่ในชมรมนี้ในช่วง 5 ทุ่มถึงช่วงเวลา 01:00 น. แน่นอนว่าได้รับอนุญาตจากทางมหาวิทยาลัยเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นที่เรียบร้อย โดยเฉพาะการจัดกิจกรรมของชมรมแห่งนี้ เพราะไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียอะไร แต่นั่นก็ทำให้ฉันนั้น หวาดกลัว เป็นอย่างมาก เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นคือการให้รุ่นน้องนั่งล้อมวงภายในจุดเทียนคนละเล่มและบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องผีที่ตายโหง ในปีนั้นเราอยู่กันทั้งหมด…

เรื่องราวสุดหลอนของแดนอยุธยา เกี่ยวกับบ้านร้างท้ายหมู่บ้านที่หลายคนนั้นต่างหวาดผวา เพราะที่นั่นในช่วงเวลากลางคืนมักจะเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน เกี่ยวกับรถชนกันบ้างหรือแม้กระทั่งเรื่องหลอนเกี่ยวกับวิญญาณที่น่าสะพรึงกลัว พวกเราเองก็เป็นกลุ่มนักศึกษาวัยรุ่น ที่อยากจะลองดีด้วยการไปที่นั่น ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นและได้รอดชีวิตมาเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้กับทุกคนได้ฟัง บอกได้เลยว่าสยดสยองชวนเขย่าขวัญมากๆ ความตายที่มาพร้อมกับที่สิงสู่  ผมชื่อ ดิว เป็นนักศึกษาปี 2 ของมหาวิทยาลัยเดียวกัน ซึ่งในตอนนั้นเป็นช่วงที่รับน้อง ฉันเป็นหนึ่งในคณะ ศิลปะที่มีสมาชิกในปีนั้นน้อย เป็นกลุ่มน้องใหม่ทั้งหมด 6 คนนั่นเอง ผมเป็นรุ่นพี่ที่คอยเข้าไปดูแลรุ่นน้องได้รับภารกิจให้ไปค้างคืนในบ้านร้าง เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่ามีความกล้าเทียบเท่ากับรุ่นพี่เหล่าบรรดาผู้ชายทั้งหมด 6 คนที่เป็นรุ่นน้องจึงได้ตามผมเข้าไป   แล้วสิ่งต่างๆ เหล่านั้นก็เริ่มเปลี่ยนแปลงบรรยากาศ พวกเราทั้งพูดคุยกันก่อกองไฟอยู่ในบ้านหลังนั้น สิ่งที่ทำให้ทุกคนต่างสนุกสนานไปด้วยกัน มีรุ่นน้องเอากีต้าร์มาด้วยและนั่นก็ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลงมากเลย…

ขอสวัสดีทุกท่านและยินดีที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้งกับเรื่องราวสยองขวัญ โดยเรื่องราวของเราในวันนี้จะขออย่าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาที่ผู้คนส่วนใหญ่วัยทำงานไม่ว่าจะประเทศไหนได้ประสบพบเจอกันนั่นก็คือ การทำงานมากเกินไปจนไม่ได้ดูแลสุขภาพร่างกายของตัวเอง กว่าจะรู้ตัวอีกครั้งเงินที่ได้มาก็อาจจะต้องมาหมดไปกับการเข้าโรงพยาบาลก็เป็นได้ ซึ่งเรื่องราวของเราเป็นเรื่องเล่าจากประเทศญี่ปุ่นประเทศที่ว่ากันว่าอัตราความเครียดของคนวัยหนุ่มสาวหรือวัยทำงานนะมีสูงมาก โดยเรื่องราวเกิดขึ้นกับชายคนหนึ่งสมมุติชื่อว่า “คุณเอ”เขาทำงานเป็นพนักงานในบริษัทแห่งหนึ่งในแผนกที่ค่อนข้างจะทำงานกันวุ่นวายแม้แต่วันหยุดก็อาจมีโทรศัพท์ตามจากหัวหน้างานให้เข้ามาช่วยทำงานเป็นบ่อย ๆ และด้วยความเชื่อเป็นคนขยันโทรศัพท์ดังครั้งใด เขาก็จะต้องพยายามรีบออกไปทำงานตามที่หัวหน้าโทรมาทุกครั้ง ความสุขหนึ่งเดียวของเขาคือการได้นอนพักเงียบ ๆ แต่แล้วในช่วงหนึ่งเป็นช่วงที่งานยุ่งเป็นอย่างมากไม่มีเวลาให้ได้หยุดพักทำเอาสุขภาพจิตย่ำแย่เพราะนอนไม่เพียงพอ ในขณะที่กำลังถูกหัวหน้าดุด่าในที่ทำงานคุณเอก็บันดาลโทสะนำ เอามีดแทง หัวหน้าล้มลงและวิ่งไปขึ้นรถไฟหนีออกจากตัวเมือง ในหัวของเขาสับสนวุ่นวายอีกทั้งก็ไม่ได้ดูด้วยว่ารถไฟขบวนนี้จะไปสุดเส้นทางลงที่ตรงไหนเพียงนั่งไปเรื่อย ๆ จนเผลอหลับไป หลังจากรู้สึกตัวเขาก็พบว่าขบวนรถไฟได้มาจอดอยู่ยังสถานีรถไฟที่ไร้ซึ่งผู้คน คุณเอมองเห็นทางเดินเป็นบันไดทอดยาวขึ้นไปบนภูเขาที่นั่นมีสิ่งปลูกสร้างบางอย่างอยู่ เขาจึงตัดสินใจเดินตามเส้นทางนั้นขึ้นไปเรื่อย ๆ หลังจากเดินแบบเหม่อลอยไปจนสิ้นสุดเส้นทาง บนยอดของภูเขาปรากฏเป็นอารามของวัดแห่งหนึ่ง มีพระรูปหนึ่งยืนรอเขาอยู่ หลวงพ่อองค์นั้นได้พาเขาเดินไปยังอาคารหลังหนึ่งให้เขานั่งลงเพื่อสงบจิตใจ รวมทั้งได้ชวนเขาคุยถึงเรื่องที่ผ่านมาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ซึ่งเขาก็ได้ถ่ายทอดเรื่องราวต่าง ๆ…