เรื่องผี

ค่ำคืนที่เงียบสงัด เมย์ กลับถึงบ้านหลังจากทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน เธอรู้สึกเมื่อยล้าและหงุดหงิดจากการจราจรที่ติดขัด ในใจเธอมีเพียงความคิดเดียวคือการได้อาบน้ำเย็นๆ เพื่อผ่อนคลาย เมื่อเมย์เข้ามาในห้องน้ำ ไฟสลัว ๆ จากหลอดไฟเก่าๆ ส่องให้เห็นเพียงเงาลางๆ ของกระจกฝ้าและฝักบัวที่ติดอยู่ตรงมุมห้อง น้ำเริ่มไหลออกจากฝักบัวทันทีที่เธอเปิดวาล์ว เสียงน้ำกระทบพื้นดังซ่า ผสมกับเสียงน้ำหยดจากท่อเก่า ๆ ที่ทำให้บรรยากาศในห้องน้ำดูวังเวงขึ้นทันที เมย์ยืนอยู่ใต้สายน้ำเย็นและหลับตาลง ความเหนื่อยล้าค่อย ๆ จางหายไปเมื่อสายน้ำไหลผ่านตัวเธอ แต่จู่ ๆ เธอก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ น้ำที่ไหลออกจากฝักบัวเปลี่ยนเป็นน้ำอุ่น ทั้ง ๆ ที่เธอไม่ได้ปรับวาล์วใด ๆ เธอลืมตาขึ้นมาและมองไปที่ฝักบัว…

คุณเชื่อเรื่องลี้ลับและดวงวิญญาณหรือไม่ ถ้าหากคุณตอบว่าไม่ ขอแนะนำให้คุณมารับรู้เกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านี้ดูสักครั้ง เรื่องนี้นั้นเกิดขึ้นกับตัวผมเอง ที่เป็นหน่วยกู้ภัยของจังหวัดสุราษฎร์ธานี ที่เรียกได้ว่าพบเจอกับเรื่องความเป็นความตายเป็นประจำ สิ่งที่ผมพบเจอบ่อยครั้งคือผู้เสียชีวิต รวมไปถึงคนที่เจ็บป่วยไข้ไปส่งโรงพยาบาลก็มีไม่น้อย แต่สิ่งที่ผมอยากจะบอกเล่าให้กับทุกคนได้รู้จักและพบเจอ นั่นก็คือเรื่องราวของดวงวิญญาณที่มีเรื่องไหว้วานให้ผมช่วย เป็นสิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจมากที่สุดในอาชีพหน่วยกู้ภัยในปัจจุบัน เรื่องเล่าจากประสบการณ์ของกู้ภัย  ในวันที่ 7 กรกฎาคมปี 58 ผมนั้นทำงานอยู่ที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี ตอนนั้นได้ข่าวเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมและมีร่องรอยของผู้กระทำผิดที่ฆ่าผู้ชายที่ไปทำงานในสวนยาง ในตอนนั้นเป็นสิ่งที่ได้ทราบข่าวและได้จับกุมกับกลุ่มเจ้าหน้าที่ตำรวจในการทำงานร่วมกัน แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจนั้น นั่นก็คือการค้นหาศพนั้นยังไม่พบนั่นเอง สิ่งที่ทำการเก็บกู้ไปมีแต่กองคราบเลือดอุปกรณ์ในการสังหาร รวมไปถึงผู้ต้องหาและผู้ที่เป็นพยานในตอนนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านั้นถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับผม ในการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวคดีฆาตกรรม แต่สิ่งที่ไม่สามารถลืมได้ กับการจดจำบุคคลที่นั่งอยู่บนราวเหล็กและปรากฏตัวเป็นระยะในการขับรถตอนขากลับในการเดินทาง เป็นสิ่งที่ผมรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก เขาใส่เสื้อสีแดงในรูปแบบเสื้อฟุตบอลกีฬา ใส่กางเกงยีนส์นั่งและยืนอยู่ข้างทางที่ผมผ่านอยู่บ่อยครั้ง…

ค่ำคืนหนึ่งที่เงียบสงัด แสงจันทร์สลัว ๆ ส่องผ่านหน้าต่างห้องนอนของเมย์ เธอนอนมองดูเงาของต้นไม้อยู่บนเตียงที่สะท้อนอยู่บนผนัง ท่ามกลางเสียงนาฬิกาเดินติ๊กต๊อก ช้า ๆ ขับกล่อมให้เธอรู้สึกง่วงนอน หางของ มูน แมวที่เธอรักที่สุด กระดิกอยู่ปลายเตียงเหมือนกับทุกคืน ซึ่งมูนก็เป็นแมวขนสีเทา ตาเหลือง มีนิสัยขี้อ้อน ชอบนอนขดอยู่ใกล้ ๆ ตัวเมย์เสมอ ทุกอย่างก็ดูปกติ จนกระทั่งเมย์ได้ยินเสียงกรงเล็บข่วนที่หน้าต่าง มันไม่ใช่เสียงที่เธอคุ้นเคย แต่เสียงนั้นดังมาจากข้างนอก ทำให้เธอลุกขึ้นนั่งด้วยความงุนงง เธอหันไปมองที่หน้าต่าง มองไม่เห็นอะไรนอกจากเงามืดและกิ่งไม้ที่ไหวตามลม เมย์รู้สึกไม่สบายใจ เธอลุกจากเตียงเดินไปปิดม่านแล้วกลับมานอนต่อ ขณะที่เธอนอนลง เธอสังเกตเห็นว่ามูนยังคงนอนอยู่ที่เดิม…

ในวันที่อากาศร้อนอบอ้าว กลุ่มเพื่อนสี่คน ได้แก่ “เก่ง,” “บอล,” “เต๋า,” และ “นิว” เตรียมตัวเดินป่าสามวัน พวกเขาซื้ออาหารและน้ำแดงมาเพื่อไหว้ศาลผีป่าตรงปากทางเข้าป่า หวังว่าจะได้รับโชคดีระหว่างการเดินทาง ขณะที่ทั้งสี่วางของไหว้ลงหน้าศาล ผีป่าในความเชื่อท้องถิ่นขึ้นชื่อเรื่องความดุร้าย เก่งเป็นคนนำไหว้และขอให้การเดินทางผ่านไปโดยสวัสดิภาพ หลังไหว้เสร็จ ทุกคนก็เริ่มเดินทางเข้าไปในป่า เส้นทางนั้นร่มรื่นและเงียบสงบ แต่พวกเขาเริ่มสังเกตถึงกลิ่นเหม็นบางอย่างที่โชยมาตามลม บอลเป็นคนแรกที่เริ่มบ่นว่า “ได้กลิ่นเหม็นไหม เหมือนอะไรเน่าๆ เลย” แต่ทุกคนก็ยังไม่ได้ใส่ใจ คิดว่าอาจเป็นกลิ่นจากป่าหรือซากสัตว์ที่พวกเขาเดินผ่านไป เมื่อเวลาผ่านไป กลิ่นเหม็นกลับยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ พอถึงบ่ายแก่ๆ เก่งซึ่งเป็นคนนำทางอยู่ด้านหน้าได้ยินเสียงดัง “ปู้ด!” เขาหันไปมองที่เต๋าเพราะเสียงนั้นดังจากทางเขา…