เพื่อนกิน กินเพื่อน
จิ๋วและเพลงเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน พวกเขาชอบไปกินบุฟเฟต์ด้วยกันบ่อย ๆ แต่จิ๋วสังเกตเห็นว่าเพลงมักจะพึมพำอะไรบางอย่างก่อนกินอาหารทุกครั้ง ตอนแรกจิ๋วคิดว่าเพลงอาจจะภาวนาหรือขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหมือนที่บางคนทำ แต่คืนหนึ่งที่พวกเขาไปกินบุฟเฟต์ด้วยกัน จิ๋วแอบได้ยินเพลงพูดเบา ๆ ว่า "พี่เพชร...พี่พลอย...ถึงเวลากินข้าวแล้วนะ" สองสามวันแรกทั้งสองก็ยังมีอาหารและน้ำเพียงพออยู่ แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปอาหารเริ่มร่อยหรอและเพลงก็เริ่มกินข้าวมากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างที่จิ๋วไม่เคยเห็นมาก่อน เพลงกินมากจนเหมือนกับว่ามีคนสามคนกำลังกินอาหารจานเดียวกัน จนวันหนึ่งเพลงสารภาพออกมาว่า “จิ๋ว เรามีบางอย่างที่ไม่เคยบอก พี่เพชรกับพี่พลอย...เขาตายไปแล้ว แต่พวกเขายังคงอยู่กับเรา” เพลงพูดด้วยเสียงเศร้าสร้อย “เราไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ถ้าเราไม่กินข้าวแทนพวกเขา เราอาจจะตายไปพร้อมกันกับเขาเลยก็ได้” จิ๋วรู้สึกหนาวเยือกในใจ แม้จะหวาดกลัวคำพูดเหล่านั้น แต่เขาก็ยังคิดว่าเพลงเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้ ถึงอย่างนั้นสถานการณ์ในป่ายิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ…
