Blog

ขอสวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านและยินดีต้อนรับการกลับมาพบกันอีกครั้งสำหรับเรื่องเล่าสยองขวัญ สิ่งลี้ลับและภูตผีวิญญาณ สำหรับบทความของเราในวันนี้จะขอนำท่านไปรับฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับความรักระหว่างคนกับผีที่ไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่สบตากันคุณก็อาจสยองขวัญได้ทั้งคืน โดยเรื่องราวของเราจะเป็นเรื่องราวของคุณผู้ชายท่านหนึ่งที่แน่นอนว่าเราจะขอสมมุติชื่อเขาว่า “คุณเอ” ตามระเบียบ โดยที่คุณเอเป็นชายหนุ่มวัยทำงานที่เพิ่งจะเป็นบัณฑิตจบใหม่ป้ายแดงและเพิ่งจะหางานทำได้ไม่นาน และเพื่อความสะดวกในการเดินทางเข้าจะได้เลือกหาเช่าที่พักที่ใกล้ที่ทำงานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หาไปหามาเขาก็ไปเจอห้องพักในคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่ง ซึ่งเปิดให้เช่าในราคาถูกกว่าปกติมาก ในตอนแรกคุณเอก็แปลกใจแต่ด้วยความที่มันถูกไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุใดแต่เพื่อความประหยัดแล้วคุณเอจึงตัดสินใจรีบจองทำสัญญาและย้ายเข้าพักในทันที โดยหลังจากทำงานก็มักจะเดินทางกลับบ้านในช่วงประมาณ 2-3 ทุ่ม หลังจากนั้นไม่นานคุณเอมักจะได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงของสตรีคนหนึ่งเดินเป็นจังหวะผ่านหน้าห้องไปเสมอ จนในที่สุดวันหนึ่งก็บังเอิญให้เขาได้เปิดประตูเพื่อจะลงไปซื้อของที่ใต้คอนโดมิเนียมแห่งนั้น และก็ได้พบเจอเจ้าของเสียงรองเท้าส้นสูงเป็นน้องในชุดนักศึกษาสวยน่ารักคนหนึ่ง เขาได้ส่งสายตาไปมองและเผลอไปประสานสายตากับน้องนักศึกษาคนนั้นเข้า จากนั้นก็ส่งยิ้มให้กันและเดินสวนกันไป เป็นอย่างนี้อีกหลายครั้งจนในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเข้าไปทักทายหญิงสาวคนดังกล่าวนิด ๆ หน่อย ๆ ในขณะที่ในใจอยากจะเดินหน้าจีบเธอต่อ แต่แล้วในวันหนึ่งเขาก็ตัดสินใจว่าอย่างน้อยก็ขอรู้ก่อนว่าเธอพักอยู่ห้องไหนเพราะทุกครั้งมักจะเป็นการเดินสวนกันในระหว่างทางจึงไม่ค่อยได้มีโอกาสพูดคุยและเขาก็ลืมซักถามถึงห้องที่เธอพักอาศัยอยู่ อย่างไรก็ตาม ความจริงมักจะเหนือกว่าที่เราคาดหมายเสมอเมื่อคุณเอได้อาศัยจังหวะ ในคืนหนึ่งที่หญิงสาวคนนั้นเดินผ่านห้องเขาไปแล้วเขาก็ได้แอบเดินตาม หากแต่หญิงสาวกลับไม่ได้เปิดประตูเข้าห้องพักใดเลยในคอนโดมิเนี่ยมแห่งนี้ แต่เธอได้เดินขึ้นบันไดและเปิดประตูไปยังดาดฟ้าของคอนโดมิเนียม…

สำหรับผู้คนในยุคปัจจุบันคงต้องขอบอกว่าโชคดีเป็นอย่างมาก จากการที่เทคโนโลยีการสื่อสารและการนำทางพัฒนาก้าวไกลขึ้นมาก และสามารถใช้ได้จริงมากกว่าในยุคอดีต โดยเฉพาะระบบนำทางที่เรียกว่า GPS ที่ช่วยสร้างความสะดวกสบายให้กับผู้คนที่จำเป็นต้องเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ ที่ไม่รู้จักเส้นทาง อย่างไรก็ตาม ว่ากันว่าระบบ GPSในต่างจังหวัดนั้นตามพื้นที่ก็ไม่อาจเชื่อถือได้เสมอไป โดยเรื่องราวของเราในวันนี้เป็นเรื่องราวของกลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่งประมาณ 3-4 คน ได้ออกเดินทางไปท่องเที่ยวในจังหวัดหนึ่งแถบภาคเหนือของประเทศไทย และด้วยความที่พวกเขาไปกันเป็นกลุ่มใหญ่เพื่อความสะดวกเลยตัดสินใจขับรถยนต์เดินทางไปเองจากกรุงเทพมหานคร การเดินทางในวันแรกนั้นไม่เจอปัญหาอะไรเพราะเป็นการเดินทางโดยใช้เส้นทางถนนหลัก และเข้าพักที่ตัวเมืองจังหวัดเชียงใหม่ อย่างไรก็ตาม ในวันที่ 2 ของตารางการท่องเที่ยวของพวกเขาจะต้องไปพักที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งด้านนอกตัวจังหวัดของจังหวัดหนึ่งของภาคเหนือใกล้ ๆ กับจังหวัดเชียงใหม่ หากแต่เพราะเดินทางเพื่อการท่องเที่ยวทำให้พวกเขาแวะพักตามรายทางบ่อยครั้งในช่วงกลางวัน จนกระทั่งเมื่อรับประทานอาหารเย็นเสร็จ และเริ่มเดินทางไปยังรีสอร์ทที่พักฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว แน่นอนว่าสิ่งที่พวกเขาจะพึ่งพาได้เมื่อไปต่างจังหวัดนั่นก็คือการเปิดระบบ GPS นำทางไปยังที่พักที่ทำการจองเอาไว้…

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่าน ยินดีที่ท่านได้กลับมาพบกับเราอีกครั้งในเรื่องเล่าลือชวนสยองขวัญ เรื่องราวลึกลับและน่าหวาดกลัวซึ่งอีกหนึ่งเรื่องราวที่เราจะหยิบยกมาเล่าสู่กันฟังในวันนี้ จะเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับยานพาหนะทางรถไฟกันอีกครั้ง หากแต่ในครั้งนี้ไม่ได้เกิดกับผู้โดยสารที่เข้ามาใช้บริการแต่อย่างใด หากแต่มันเกิดขึ้นกับเด็กชายคนหนึ่งที่บังเอิญได้มีโอกาสตามคุณพ่อของเขาไปทำงาน โดยเรื่องเล่าของเราในวันนี้ผู้เล่าได้เล่าย้อนกลับไปในช่วงหลายปีก่อน เมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็ก ซึ่งเราจะขอสมมุติชื่อให้ว่าเป็น “น้องหนึ่ง” ทั้งนี้ เขาเป็นลูกชายของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งซึ่งทำงานในการรถไฟแห่งประเทศไทย หน้าที่ส่วนใหญ่ของคุณพ่อน้องหนึ่งจะเป็นการขับรถไฟตู้โดยสารเที่ยวดึกไปส่งสินค้า หรือไม่ก็เป็นการขับรถไฟไปเปลี่ยนหัวรถจักรต่าง ๆ แล้วแต่กรณี โดยในค่ำคืนหนึ่งคุณพ่อได้มาบอกว่าให้น้องหนึ่งเข้านอนเสียเพราะคุณพ่อมีงานต้องกลับไปทำด่วนในคืนนี้ หากแต่น้องหนึ่งได้ร้องงอแงขอไปทำงานกับคุณพ่อด้วย เพราะก่อนหน้านี้ก็เคยติดสอยห้อยตามคุณพ่อในขบวนรถไฟอยู่บ่อยครั้ง ในที่สุดคุณพ่อก็ทนรบเร้าจากลูกชายไม่ไหวยินยอมพาน้องหนึ่งไปทำงานด้วยในคืนดังกล่าว โดยมันเป็นการขับรถตู้ขบวนส่งสินค้าซึ่งไม่มีผู้โดยสารนั่งอยู่ด้วย เพราะไม่ใช่ขบวนรถไฟสำหรับให้ประชาชนโดยสารใช้ในการเดินทางนั้นเอง และในระหว่างที่ขบวนรถไฟเริ่มเข้าเขตป่าลึกมองไม่เห็นแสงไฟอื่น ๆ ทันใดนั้นขบวนรถไฟก็หยุดลง โดยคุณพ่อที่ควบคุมหัวรถจักรรถไฟขบวนนั้นได้ทำการตรวจสอบแล้วก็พบว่า การทำงานของเครื่องยนต์รถไฟเกิดความชำรุดเสียหาย จึงได้รีบทำการวิทยุติดต่อสื่อสารไปยังสถานีใกล้เคียงเพื่อขอให้ช่วยเคลียร์ขบวนรถไฟขบวนอื่นที่อาจวิ่งผ่านมาเจอขบวนรถไฟที่จอดขวางอยู่ รวมทั้งขอให้จัดส่งหัวจักรรถไฟอีกคันมาช่วยลากรถไฟขบวนนี้ หลังจากนั่งรอคอยกันพักใหญ่คุณพ่อก็ลงไปตรวจสอบความเรียบร้อยของตู้ขบวนสินค้าส่วนคุณหนึ่งด้วยความซนก็ลงออกมาเดินเล่นบริเวณตู้ขบวนดังกล่าวด้วย…