Blog

แน่นอนว่าหมู่บ้านจัดสรรในตัวเมืองใหญ่ มักจะมีโอกาสที่ขายออกได้อยู่เสมอ แต่มีสถานที่หนึ่งที่หลายคนได้เข้าไปอยู่ แล้วก็ได้พบเจอกับสิ่งลี้ลับและเรื่องราวที่หาคำอธิบายไม่ได้หลากหลายเรื่อง เป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว จนทำให้คนที่เป็นลูกบ้านและผู้ที่ได้เข้าย้ายมาอยู่อาศัยต่างรีบหนีออกไป ซึ่งคนเหล่านั้นไม่กล้าแม้กระทั่งจะพูดถึงเรื่องราวเหล่านั้นเลยสักคำ อย่างนี้ก็คือเรื่องราวของหมู่บ้านร้าง ที่อยู่ใกล้กับโรงงานและพื้นที่อาถรรพ์ ในปัจจุบันกลายเป็นที่โจษจันของสถานที่มีประวัติมากมาย เรื่องหลอนของหมู่บ้านร้างในซอย ซอยมหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต ผมเป็นหนุ่มวัยรุ่นที่อยากจะทำเรื่องราวออนไลน์ลงสื่อโซเชียล ในตอนนั้นคิดอยากที่จะไปลองดีและไปถ่ายทำคลิปวีดีโอกับของเพื่อนที่ไปด้วยกัน 2-3 คนและพวกเรานั้นได้เดินทางเข้าไปในหมู่บ้านร้างใกล้กับโรงงาน ที่เขาบอกว่าพื้นที่นั้นเฮี้ยนมากในช่วงยามวิกาลในคืนเดือนดับ เป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวแบบสุดๆ เพื่อสร้าง Content ที่น่าสนใจ ในช่วงเวลาที่ผมก้าวขาเข้าไปในอาณาเขต ทำให้รู้สึกมีลมเย็นยะเยือกเข้ามาปะทะจากทางด้านหลังผมและเพื่อนได้รู้สึกถึงสิ่งเดียวกัน เหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่าง บ่งบอกให้ผมนั้นพยายามก้าวออกไป เราได้เดินเข้าไปในหมู่บ้านร้างแห่งนั้น ในช่วงกลางวันจะมียามคอยเฝ้า แต่ในช่วงกลางคืนแม้กระทั่งยามก็ยังไม่กล้าอยู่ที่นั่น ถือว่าเป็นสถานที่อีกแห่งที่สร้างความสยองขวัญได้เป็นอย่างดี พวกเราถือไฟฉายและทางด้านโทรศัพท์เพื่อถ่ายภาพเก็บบรรยากาศเอาไปทำวีดีโอ…

พิมเพิ่งมาถึงบ้านแฟนเป็นครั้งแรก ครอบครัวของเขาต้อนรับเธออย่างอบอุ่น แม่ของแฟนดูแลเธออย่างดี พูดให้เธอนั่งพักผ่อน ไม่ต้องทำอะไรเลย แต่พิมรู้สึกเกรงใจ จึงอยากช่วยงานบ้านบ้าง เธอเสนอว่าจะเข้าครัวช่วยทำอาหาร แต่แม่ของแฟนปฏิเสธทันที แกอ้างว่าหวงสูตรอาหารเก่าแก่ในครอบครัว พิมรู้สึกแปลกใจ แต่แฟนของเธอกลับบอกว่า "แม่ก็เป็นแบบนี้แหละ อย่าคิดมาก" พิมจึงพยายามไม่ใส่ใจ คืนนั้น ขณะที่พิมนอนหลับอยู่ในห้อง เธอได้ยินเสียงแปลก ๆ ลอยมาจากข้างล่าง มันเป็นเสียงเรียกชื่อของเธอ แผ่วเบา แต่ชัดเจน พิมนอนนิ่ง คิดว่าอาจเป็นแค่ความฝัน แต่เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง "พิม... มาหาฉันสิ" เสียงนั้นฟังดูเย็นยะเยือกแต่ก็ชวนให้เธออยากรู้ พิมตัดสินใจลุกจากเตียงแล้วเดินตามเสียงไป…

หนึ่งในประสบการณ์ที่มีหลายคนได้พบเจอ บอกได้เลยว่าเป็นเรื่องราวผีสุดแปลก นั่นก็คือรถเมล์ผีสิงที่วิ่งผ่านไปอย่างเชื่องช้า คนส่วนใหญ่นั้นอาจจะได้เคยได้ยินเรื่องนี้ในหลากหลายช่องทาง รวมไปถึงในเรื่องราวที่เขียนเอาไว้บนโลกออนไลน์ แต่สิ่งที่หลายคนอาจที่จะไม่ค่อยได้พบเจอมากนัก คือการเล่าจะประสบการณ์ของผู้ที่เคยพบเจอด้วยตนเอง เรื่องราวที่น่าสะพรึงกลัวที่ได้กล่าวขึ้น  ขออนุญาต แนะนำตัวฉันชื่อฟ้า เป็นนักศึกษาปริญญาตรีของราชภัฏกรุงเทพฯ พวกเรานั้นเรียนภาคค่ำเป็นประจำและในบางครั้งก็มีการบ้าน เป็นรูปแบบกลุ่มที่ต้องทำงานร่วมกับเพื่อนในการวางโครงการ นี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่พวกเราจะต้องกลับบ้านในยามวิกาล ในครั้งนี้บางคนก็มีรถกลับเองบ้าง มีแฟนมารับบ้าง เป็นเรื่องปกติทั่วไป แต่ว่าฉันมีเส้นทางกลับบ้านคนละทางกับเพื่อนๆ และแถวนั้นก็มีรถเมล์ผ่านอยู่เสมอ เป็นรถเมล์สาย 8 ที่วิ่งในช่วงกลางคืน ในตอนนั้นก็ได้นั่งรออยู่บริเวณท่ารถที่อยู่ใกล้บ้านเพื่อนในซอย คุณเชื่อไหมว่า ตอนที่ฉันนั่งตั้งแต่ช่วง 3 ทุ่มครึ่ง ผ่านไป 3 ชั่วโมงเกือบตี…

พิมเพิ่งมาถึงบ้านแฟนเป็นครั้งแรก ครอบครัวของเขาต้อนรับเธออย่างอบอุ่น แม่ของแฟนดูแลเธออย่างดี พูดให้เธอนั่งพักผ่อน ไม่ต้องทำอะไรเลย แต่พิมรู้สึกเกรงใจ จึงอยากช่วยงานบ้านบ้าง เธอเสนอว่าจะเข้าครัวช่วยทำอาหาร แต่แม่ของแฟนปฏิเสธทันที แกอ้างว่าหวงสูตรอาหารเก่าแก่ในครอบครัว พิมรู้สึกแปลกใจ แต่แฟนของเธอกลับบอกว่า "แม่ก็เป็นแบบนี้แหละ อย่าคิดมาก" พิมจึงพยายามไม่ใส่ใจ คืนนั้น ขณะที่พิมนอนหลับอยู่ในห้อง เธอได้ยินเสียงแปลก ๆ ลอยมาจากข้างล่าง มันเป็นเสียงเรียกชื่อของเธอ แผ่วเบา แต่ชัดเจน พิมนอนนิ่ง คิดว่าอาจเป็นแค่ความฝัน แต่เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง "พิม... มาหาฉันสิ" เสียงนั้นฟังดูเย็นยะเยือกแต่ก็ชวนให้เธออยากรู้ พิมตัดสินใจลุกจากเตียงแล้วเดินตามเสียงไป…