ฝากไว้

สามีภรรยาคู่หนึ่งแต่งงานอยู่ด้วยกันมานานหลายปี แต่จะทำอย่างไรก็ไม่มีลูกสักที แต่แล้ววันหนึ่งได้มีคนแนะนำให้ลองไปไหว้และขอพรที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ณ สถานที่ใจกลางของหมู่บ้านเป็นศาลที่มีแต่ชาวบ้านกราบไหว้และนับถือ เลยเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่างๆของสามีภรรยาคู่นี้ที่พบเจอแต่เรื่องราวแปลกจนสุดท้ายทำให้เสียสิ่งที่รักที่สุดในชีวิตไป ขอลูกกับศาลศักดิ์สิทธ์ของหมู่บ้าน ดาและพุทแต่งงานกันมานานหลาย 10 ปี แต่จะทำอย่างไหร่ก็ไม่ทำให้ทั้งคู่มีลูกได้สักที จนทั้งคู่หมดความพยายามเกี่ยวกับเรื่องลูก แต่แล้ววันหนึ่งดาได้ไปซื้อของที่ตลาดแล้วเห็นมีคนจำนวนมากไปกราบไหว้ที่ศาลๆหนึ่งที่ดาเคยเห็นผ่านๆตอนย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของพุทช่วงแรกๆ แต่ดาไม่เคยสนใจเพราะมองเป็นเรื่องงมงายไร้สาระ จึงทำให้ดาไม่มีความสัทธาในศาล จู่ๆก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินมาบอกว่า ถ้าอยากได้สิ่งใดก็ลองไปขอที่ศาลดูอาจจะได้สิ่งนั้น แล้วก็เดินหายไปในกลุ่มคนที่กราบไหว้ตรงศาล เลยทำให้ดาไม่เข้าใจกับผู้หญิงคนนั้นที่พูดกับเธอเหมือนรู้ว่าเธอกำลังมีสิ่งที่ปรารถนาอยู่ ในความคิดของดาไหนๆก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ดาเลยเดินไปยังศาลและทำการไหว้เพื่อขอพรนั้นคือเรื่องที่เธออยากมีลูก เวลาผ่านไป 6 เดือน วันหนึ่งดารู้สึกถึงอาการคลื่นไส้อาเจียน เลยทำให้พุทต้องพาดาไปตรวจที่โรงพยาบาล ปรากฏว่าดาท้องได้ 3 เดือนแล้วเลยทำให้ พุทและดาดีใจมากกับการมีลูกจากสิ่งนี้…

0 Comments

เรื่องหลอนแห่งโรงพยาบาลจิตเวช 

สำหรับเนื้อหาและเรื่องราวที่เกี่ยวกับโรงพยาบาลก็คงจะเคยได้ยินเคยได้ทราบเรื่องกันมาอย่างหลากหลาย แต่ในครั้งนี้ผมอยากที่จะเล่าเรื่องราวของตัวเองที่ได้ประสบพบเจอกับสิ่งลี้ลับ ที่เรียกได้เลยว่าหนักพอๆ กับการพบเจอคนไข้ นั่นก็คือนางพยาบาลที่ไร้ศีรษะ เดินในยามวิกาล เป็นเรื่องที่หลายๆ คนนั้นหวาดกลัว สิ่งนั้นที่ผมได้พบเจอมากับตัว เป็นสิ่งที่ทำให้อาชีพการงานของบุรุษพยาบาลของผมนั้นได้ยุติ ซึ่งสิ่งที่ได้เจอในตอนนั้นผมเชื่อได้ว่า มันน่าจะตามหาผมอยู่จนถึงปัจจุบัน ต้นความสยองกับอาชีพการงานในฐานะของบุรุษพยาบาล  ผมเป็นบุรุษพยาบาล ตอนนั้นได้สมัครเข้าไปทำงานที่โรงพยาบาลจิตเวชของทางจังหวัดอุบลราชธานี เป็นโรงพยาบาลที่มีความเก่าแก่และมีผู้ที่มีปัญหาทางด้านสุขภาพจิตอยู่ในนั้นเป็นจำนวนมาก ต้องการบุรุษพยาบาลคอยดูแลเป็นประจำ ทำให้ผมที่เพิ่งจบใหม่และยังไม่มีงานทำเป็นหลัก ได้สมัครเข้าไปทำงานชั่วคราวเพื่อรอเวลาและมองหางานที่เหมาะกับตัวเอง ทำให้ผมได้เจอกับสิ่งที่เรียกว่าของดีประจำโรงพยาบาลอย่างแท้จริง ในครั้งนั้นผมได้เข้าเวรในช่วงกลางคืน ในเดือนที่ 8 ของปี 2562 ในตอนนั้นบุรุษพยาบาลส่วนใหญ่ไม่เพียงพอกับการทำงานในกะกลางคืนเป็นอย่างมาก เพราะว่าช่วงกลางวันก็จะมีคนไข้ในการรักษาเป็นจำนวนมาก จึงทำให้ตอนกลางคืนมีเพียงแค่ 1 หรือไม่ก็…

0 Comments

อาถรรพ์หลอน ผ้าห่อศพ ที่โรงงานเย็บผ้า 

คนหลายๆ คนคงจะคุ้นเคยกับการเลือกซื้อของใช้ประเภทพรมเช็ดเท้าหรือไม้ถูพื้นราคาประหยัดกันอยู่ใช่ไหม แน่นอนว่าส่วนใหญ่นั้นจะเป็นสิ่งของเหลือจากทางโรงงานที่ตัดทิ้งจากการผลิตนำมากลับมาแปรรูปและจัดจำหน่ายใหม่ มีราคาที่ถูกและมีเนื้อผ้าที่ดีใช้งานง่าย กลายเป็นไม้ถูพื้นและผ้าเช็ดเท้าที่หลายคนนั้นนำไปใช้ในครัวเรือน แต่นี่อาจจะเป็นสิ่งที่คนนั้นไม่คาดคิด ทางพวกเราที่อยู่โรงงานเย็บผ้าได้ประสบมาแล้ว นั่นก็กลายเป็นเรื่องหลอนที่ทำให้การทำงานของเราน่ากังวลใจและหวาดระแวง โดยเฉพาะถ้าย้อมขาวที่ซื้อมาจากชาวบ้าน ที่นำมาขายให้กับทางโรงงาน เพื่อที่จะเอามาทำของใช้และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวสุดหลอนในโรงงาน ที่ทำเอาพนักงานหลายๆ คนหวาดกลัวจนถึงขั้นไม่กลับมาทำงานอีกเลย เรื่องราวเกี่ยวข้องกับสิ่งลี้ลับที่มาพร้อมผ้าขาว  ขออนุญาตท้าวความก่อนเป็นอันดับแรก ฉันชื่อเมย์ เป็นสาวโรงงานอยู่แผนกตัดชิ้นผ้าส่วนเพื่อนำไปแปรรูปทำข้าวของเครื่องใช้ ในช่วงเวลาที่เราทำงานอยู่นั้นเป็นช่วงกะบ่าย มักจะลากยาวไปถึงตี 2 ตี 3 ซึ่งได้โอทีและค่าจ้างเพิ่ม เป็นโรงงานที่ดีมากๆ เลย แต่อย่างไรก็ตามในช่วงยามเย็น เถ้าแก่เดินมาพร้อมกวักมือเรียกเหล่าบรรดาพนักงานผู้ชาย ให้ไปยกกระสอบผ้าสีขาวเข้ามา เป็นผ้าดิบหนา เถ้าแก่ซื้อมาจากชาวบ้านที่นำมาขายให้ในราคาที่ถูกๆ…

0 Comments

ผีหอพักครู วิญญาณตายท้องกลม 

หนึ่งในเรื่องเล่าที่มาจากประสบการณ์ตรงของผู้ที่ได้เผชิญกับสิ่งลี้ลับ ด้วยการพบเจอดวงวิญญาณที่ยังไม่ยอมไปไหน นี่คือเรื่องราวของฉันเกี่ยวกับดวงวิญญาณที่ไม่ยอมจากห่างจากบริเวณที่ตัวเองตาย เป็นเรื่องที่หอพักครูที่ฉันนั้นได้ไปพักอาศัยอยู่กับเพื่อนร่วมงาน จุดเริ่มต้นของความหลอน  ในช่วงฤดูฝนฉันได้ย้ายไปทำงานอยู่ที่จังหวัดสมุทรปราการ ไปกับเพื่อนๆ ที่ได้ย้ายไปทำงานด้วยกัน ในตอนนั้นสถานที่พักของฉันเป็นบ้านพักอาศัยในรูปแบบบ้านรวมของข้าราชการครูที่เป็นผู้หญิงในโรงเรียน เป็นเรื่องปกติเป็นอย่างมากที่จะพักอาศัยอยู่ร่วมกันเสมอ มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในบ้านพักแห่งนี้ออกมานั่งเล่นและพูดคุยที่บริเวณชั้นล่าง เป็นสัดส่วนโดยรวมของสาวๆ ที่ได้จัดเตรียมเอาไว้ หลายคนได้อยู่ถึงดึกดื่นในยามวิกาล แต่ส่วนใหญ่ฉันรุ่นพี่ที่อยู่ที่นี่ จะไม่ค่อยลงมาข้างล่าง หลังจาก 21:00 น. เป็นสิ่งที่พวกเราสองคนที่เป็นเด็กใหม่ของที่นี่ไม่เข้าใจมากๆ เลย แต่สิ่งที่ทำให้เรานั้นรู้สึกได้ว่าผิดปกติ นั่นก็คือตอนที่เราลงมาเข้าห้องน้ำ ได้พบเจอกับเงาคนเดินผ่านในช่วงยามวิกาล ทำให้ฉันประหลาดใจ จนกระทั่งมาถึงวันหนึ่งที่เพื่อนของฉันได้เดินทางออกไปเที่ยวข้างนอก ในตอนนั้นเธอกลับมาเกือบที่จะถึงตี 2 ในวันเสาร์ซึ่งวันอาทิตย์เป็นวันที่ทุกคนจะหยุดพักผ่อน เธอได้กลับเข้ามาถึงบ้านพักชั้นล่าง…

0 Comments