Blog

อันว่าตำนานเรื่องผีนั้นแม้ว่าในปัจจุบันจะมีความเจริญก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์แล้วก็ตามแต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ทุกท้องที่ทั่วโลกต่างก็ยังคงมีตำนานเรื่องผีเป็นของตนเองแตกต่างกันไปตามท้องที่ และเพราะมีระบบการสื่อสารที่กว้างไกลขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งมีเรื่องผีบอกเล่ามามากมาย และหนึ่งในตำนานผีไทยยุคสมัยใหม่ที่ใคร ๆ รู้จักกันดีก็คือ “คุณยายไฮสปีด” เรื่องราวของ “คุณยายไฮสปีด” เป็นเรื่องราวของถนนเส้นหนึ่งใน อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ว่ากันว่าสมัยก่อนในถนนเส้นนี้เป็นเพียงถนนเส้นเล็ก ๆ มีบ้านเพียงไม่กี่หลัง เรียกได้ว่าห่างไกลผู้คนเป็นอย่างมาก หากแต่มันกลับกลายเป็นสวรรค์สำหรับพวกแก๊งซิ่งนักบิดมอเตอร์ไซค์ทั้งหลาย ที่มักจะตั้งกลุ่มขบวนมาซิ่งรถกันในถนนเส้นนี้ เพราะมันห่างไกลจากหูตาของเจ้าหน้าที่ตำรวจนั้นเอง โดยในถนนเส้นนั้นมีบ้านหลังหนึ่งที่มีคุณยายพักอยู่กับหลาน หากแต่ผู้เป็นหลานมักจะต้องไปทำงานไม่ค่อยได้ดูแลคุณยาย ส่วนคุณยายก็ชอบที่จะตื่นแต่เช้าตีสามถึงตีสี่ สวมชุดสีขาวเดินไปทำบุญที่วัดอยู่บ่อย ๆ และวันหนึ่งก็เกิดเรื่องขึ้น เมื่อแก๊งซิ่งดันไปเฉียวชนคุณยายที่กำลังเดินไปทำบุญที่วัดจนเสียชีวิต ตั้งแต่นั้นมาแก๊งซิ่งก็ไม่สามารถอยู่กันได้เป็นปกติสุข บ่อยครั้งที่พวกเขาซิ่งรถกันผ่านถนนเส้นนั้นพลันปรากฎร่างผีในชุดสีขาวคลานไล่ตามเข้ามาทำร้ายพวกเขาทำให้เกิดอุบัติเหตุจนถึงขันพิการหรือเสียชีวิตหลายราย แถมยังลามไปยังชาวบ้านทั่วไปที่บังเอิญขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมาแถวนั้น แก๊งซิ่งจึงไม่กล้าขับมาแถวนี้ในยามดึกอีกเลย…

สำหรับแฟน ๆ ตำนานเรื่องเล่าภูตผีวิญญาณ ก็น่าจะทราบแล้วว่าแม้ว่าจะเป็นเรื่องผีแต่ก็สามารถแบ่งเป็นเรื่องราวได้อีกหลายประเภท เพราะขึ้นชื้อว่าเรื่องลีกลับแล้ว ไม่ว่าคุณจะเป็นคนภาคใด หรือเป็นใครก็ตาม ก็มีสิทธิจะโดนภูตผีและวิญญาณเข้ามาให้พบเจอกันได้แล้วแต่ดวงชะตาของคุณว่าจะพบเจอกันที่ไหน และอีกหนึ่งสถานที่ที่มีผู้พบเจอเรื่องผีอยู่บ่อย ๆ นั้นก็คือ สถานที่โบราณสถานทั้งหลายนั้นเอง เรื่องเล่าของเราในบทความนี้จะขอพาท่านไปพบกับเรื่องเล่าเกี่ยวกับ ตำนาน ของวังโบราณแห่งหนึ่ง ซึ่งเคยปรากฏชื่อและมีความสำคัญในประวัติศาสตร์ชาติไทยมาในอดีต โดยตั้งอยู่ในจังหวัดหนึ่งทางภาคกลาง ซึ่งในทุกปีวังโบราณแห่งนี้จะถูกใช้เป็นที่จัดงานระลึกถึงประวัติศาสตร์ไทยในแต่โบราณย้อนกลับไปถึงสมัยกรุงศรีอยุธยา ซึ่งผู้เล่าเองก็เป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ได้มีโอกาสเข้าไปร่วมงาน ทั้งนี้ ต้องขอบอกก่อนว่าในงานดังกล่าวเอง เนื่องจากเป็นการจัดขึ้นเพื่อระลึกถึงประวัติศาสตร์ในอดีตของไทย ทำให้ทั้งเจ้าหน้าที่ผู้จัดงาน นักแสดงที่ไปร่วมโชว์ในงาน และผู้คนที่ไปร่วมงานส่วนใหญ่จะแต่งตัวด้วยชุดไทยโบราณย้อนยุคกันไปจนหมด ภายหลังจากชายหนุ่มเดินเที่ยวในงานอยู่ก็กลับบังเอิญหันไปมองเห็นหญิงสาวนางหนึ่งที่สวมชุดไทยโบราณ หากแต่ท่ามกลางคนมากมายที่มาร่วมงานผู้หญิงผมดำยาวสยายคนนั้นกลับมีบางสิ่งซึ่งแตกต่างจากคนอื่น ๆ จนเขาเกิดความประทับใจในครั้งแรกที่พบเห็น ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินเข้าไปหาหญิงสาวคนนั้น…

อันว่าเรื่องราวเกี่ยวกับภูตผีและวิญญาณนั้นมักสามารถประสบพบเจอได้ในทุกที่หรือทุกช่วงเวลาที่เราไม่คาดคิด บ้างก็ปรากฏพบเจอในห้องนอนของตนเองโดยที่ยังไม่ได้เดินทาง หรือแม้แต่ในวัดวาอารามในที่ที่เราไม่คาดคิดว่าเขาจะปรากฏตัวได้ และอีกสถานที่หนึ่งที่มักจะมีเรื่องผีมาเล่าสู่กันฟังไม่ว่าจะในประเทศใดนั่นก็คือเรื่องผีบนท้องถนน นั้นเอง โดยเรื่องเล่าของเราในวันนี้จะกล่าวถึงพาหนะชนิดหนึ่งที่เราจะมักเห็นผู้คนนิยมใช้กันท้องถนนโดยเฉพาะในต่างจังหวัดกันอยู่พอสมควรนั่นก็คือ “จักรยาน” เรื่องราวเริ่มต้นที่มีกลุ่มพนักงานกลุ่มหนึ่งนำโดยคุณ A (นามสมมุติ) กับเพื่อนในบริษัทเดียวกันได้เดินทางไปติดต่อธุระที่จังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ และมีเหตุจำเป็นต้องขับรถข้ามจังหวัดในยามค่ำคืน โดยคุณ A ได้นั่งรถไปข้าง ๆ คนขับ หากแต่ในระหว่างรถยนต์ผ่านถนนเส้นหนึ่งกลับปรากฏพบเจอกับจักรยานคันหนึ่งปั่นอยู่ข้างถนนท่ามกลางความมืดมิด โดยมีผู้ชายคนหนึ่งสวมชุดนักปั่นจักรยานเต็มยศทำการปั่นจักรยานอยู่ คุณ A เมื่อเห็นดังนั้นก็อดปากไวพูดขึ้นไม่ได้ว่า “ขยันซ้อมปั่นขนาดนี้จะไปแข่งปั่นจักรยาน…….(ชื่อรายการแข่งขันรายการหนึ่ง).... หรืออย่างไร”  หากแต่ภายหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขากลับพบว่าอยู่ดี ๆ จักรยานที่พวกเขาขับรถยนต์แซงเลยมานานแล้วกลับปั่นตีคู่วิ่งมาข้างเคียงรถยนต์ของพวกเขาได้ แต่ปัญหานั้นก็คือความเร็วของรถยนต์พวกเขาในขณะที่วิ่งอยู่นั้นมันวิ่งเร็วมากถึงประมาณ 100…

ย้อนกลับไปในอดีตตามสถิติที่เคยมีผู้กล่าวเอาไว้ในรายการเล่าเรื่องผีรายการหนึ่ง ซึ่งพิธีกรผู้จัดรายการได้บอกเอาไว้ว่าทางสถิติเดิมผู้ที่มักจะมีโอกาสพบเจอผีและวิญญาณมากที่สุดนั่นก็คือผู้ทำหน้าที่พนักงานรักษาความปลอดภัยในช่วงเวลากลางคืน หากแต่ในปัจจุบันด้วยสภาพเศรษฐกิจที่เปลี่ยนไปกลุ่มผู้ที่มักจะพบเจอเรื่องราวสยองขวัญมากที่สุดกลับกลายเป็น “ไรเดอร์” ส่งอาหารที่เราเห็นวิ่งกันอยู่ในปัจจุบันนั่นเอง โดยเรื่องราวของเราวันนี้จะกล่าวถึงพี่ไรเดอร์ท่านหนึ่งที่ขับขี่ส่งอาหารในจังหวัดหนึ่งแถบบริเวณภาคเหนือ เขาได้เล่าให้ฟังว่าในเช้าของวันหนึ่งได้กดรับงานส่งอาหารไปยังบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งโดยปกติมักจะมีไรเดอร์ท่านอื่นรับไปส่งอาหารอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว หากแต่ในวันดังกล่าวดูเหมือนไรเดอร์ท่านนั้นจะมีเหตุจำเป็นบางอย่างทำให้ไม่สามารถไปส่งอาหารในบ้านหลังดังกล่าวได้ ด้วยเหตุนี้เอง พี่ไรเดอร์ผู้เป็นเจ้าของเรื่องเล่าจึงได้โชคดีมาประสบพบเจอเรื่องราวสยองขวัญเรื่องนี้แทน โดยพี่ไรเดอร์ได้ได้ขับรถไปส่งอาหารในบ้านดังกล่าวในช่วงเช้าประมาณ 7-8 โมงเช้า ของวัน โดยหลังจากกดกริ่งเรียกอยู่ที่หน้าประตูรั้วของบ้านเดี่ยวขนาด 2 ชั้น หลังหนึ่ง ก็มีคุณลุงวัยสูงอายุท่านหนึ่ง  เดินเข้ามารับของ และพี่ไรเดอร์ก็ได้ยื่นถุงอาหารดังกล่าวข้ามรั้วที่ไม่สูงมากนักไปให้คุณลุงคนนั้นรับถุงอาหารจากนั้นก็ขับรถจากมา หากแต่ปัญหาก็เกิดขึ้นเมื่อภายหลังจากการส่งอาหารในวันนั้นได้มีลูกค้าต่อว่ามาในระบบรับส่งอาหารของพี่ไรเดอร์ท่านนั้น โดยลูกค้าได้บอกมาว่าทางพี่ไรเดอร์ได้นำอาหารที่สั่งไปส่งโยนทิ้งแตกกระจายอยู่ในพื้นบ้านของลูกค้า พี่ไรเดอร์ผู้โชคดีเมื่อเห็นเรื่องดังกล่าวจึงได้ตัดสินใจติดต่อกลับไปยังเจ้าของบ้านหลังนั้น รวมทั้งได้เดินทางไปพบเจ้าของบ้านด้วยตนเอง ซึ่งในตอนแรกเจ้าของบ้านเมื่อพบเจอหน้าก็ได้ทำการต่อว่าอย่างรุนแรงว่าคุณส่งอาหารด้วยการยื่นถุงอาหารมาทิ้งลงพื้นได้อย่างไร ทำให้ขวดนมที่เป็นขวดแก้วแตกกระจายเต็มพื้นปูนลานจอดรถของเขา ซึ่งพี่ไรเดอร์ก็ได้ทำการยืนยันว่ามีคุณลุงท่านหนึ่งเดินไปรับสินค้าและเขาก็ได้ส่งสินค้าให้กับมือของคุณลุงท่านนั้น พอลูกค้าได้ยินคำกล่าวแบบนั้นก็ทำท่าอึ้งไปพักใหญ่และรีบพาพี่ไรเดอร์เดินเข้าไปดูรูปหนึ่งที่ติดไว้ตรงฝาผนังในบ้าน…