Blog

คุณเคยคิดที่อยากจะไปเที่ยวต่างประเทศโดยการผจญภัยบ้างไหม ฉันนั้นเคยทำแบบนั้นอยู่บ่อยครั้งและไม่เคยคิดว่าตนเองจะได้ไปเจอะเจอกับของดีที่น่าหวาดกลัวเป็นของแถม เรื่องนี้เกิดขึ้นที่โรงแรมที่ไต้หวัน ในการเดินทางค้างแรม นี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ทำให้ฉันนั้นได้รู้ถึงความจริงว่าการเก็บห้องของโรงแรมเอาไว้ 1-2 ห้อง อยู่เสมอถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ปกติในการพักโรงแรมนั้นอย่างแท้จริง ฉันได้เผชิญกับห้องพักเหล่านั้น ที่เรียกได้ว่ามีความเป็นอาถรรพ์มากมายเกินร้อยและทำให้ฉันได้เปลี่ยนความคิดในการพักอาศัยในโรงแรมราคาถูกไปตลอดกาล เพราะฉันได้พบเจอสิ่งที่ลี้ลับและสั่นประสาทมากกว่าการไปเที่ยวหลายเท่าเลย เรื่องเล่าจากเหล่าบรรดาหญิงสาวชาวไทยไปเที่ยวที่ไต้หวัน  เรื่องนี้ฉันขอเล่าจากเรื่องจริงที่ฉันได้ไปพบเจอกับเพื่อนสาว ฉันและเพื่อน เราสองคนได้เดินทางจากไทยไปเที่ยวไต้หวันในลักษณะของการเที่ยวแบบประหยัด เพื่อที่จะได้เดินทางไปยังเมืองต่างๆ ได้ง่ายในการพักผ่อน ฉันได้เข้ามาอยู่ในช่วงใจกลางเมืองและพยายามมองหาที่พักราคาถูกที่ราคาไม่แพงมาก เพราะฉันทราบดีว่าไต้หวันนั้นค่าที่พักมีราคาแพงมากเพียงใดและเราก็ได้เจอที่พักตามปรารถนา ในตารางห้องเช่ามีกุญแจเหลืออยู่ 1 ห้อง คนที่เฝ้าห้องไม่ยอมอนุญาตให้เราเข้าพักในที่แห่งนั้นตั้งแต่ทีแรกที่ได้เจอกัน แต่ฉันและเพื่อนก็ได้อ้อนวอนขอร้องเขา ใช้เวลาเกือบ 20 นาที เขาจึงได้ให้กุญแจนั้นมา ค่าเช่ารวมกันก็ถือว่าประหยัดมากประมาณ 800…

สวัสดีผมเป็นหลานชายของปู่ที่เคยประสบพบเจอกับเรื่องราวสุดประหลาดสถานีรถไฟของจังหวัดนครราชสีมาและมีอยู่หลากหลายสถานที่ มีทั้งความสวยงามและความโดดเด่นเป็นอย่างมาก แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่น่ากลัวสุดๆ นั่นก็คือทางด้านสถานีหัวรถไฟประจำจังหวัดนครราชสีมานั่นเอง ในปัจจุบันมีเนื้อที่มากกว่า 70 ไร่และยังมีโรงงานต่อรถไฟอยู่ที่นั่น คุณปู่ของผมเป็นคนขับรถซาเล้งและขับรถสามล้อรับส่งแม่ค้าในช่วงตลาดตอนเย็นและในช่วงกลางคืน เป็นคนที่ขยันมาก ซึ่งมักจะได้รับความเมตตาจากเหล่าบรรดาแม่ค้าเรียกใช้บริการและได้ของฝากเป็นผักบ้างเป็นเนื้อหมูเนื้อไก่บ้างเป็นประจำ นอกจากเงินที่แกได้รับเป็นค่าโดยสารค่าเดินทาง เรื่องเล่าของปู่เกี่ยวกับยายแก่ อยากโดยสารมาที่วัดป่าสาลวัน  ปู่เขาเล่าเอาไว้ว่า ตอนช่วงประมาณ 30 ปีที่แล้วนั้น แถวนี้ยังเป็นบ้านพักข้าราชการและเป็นป่า มีเส้นทางเพียงทางเดียวในการขับรถสามล้อและเดินทางไปตลาด แน่นอนว่าอยู่ห่างจากวัดไปประมาณเกือบ 7 กิโลกรัม ปู่เขาปั่นรถสามล้อรับส่งคนแถวนั้นมาตลอด จนหลายคนแถวนั้นไว้ใจและให้ความนับถือ ทำให้ปู่สามารถขับรถในช่วงเวลากลางคืนโดยที่ไม่มีเสียงหมาเห่าหรือคนหวาดระแวงว่าแกเป็นคนร้ายหรือคิดที่จะทำร้ายกัน แต่มีอยู่วันหนึ่งในคืนเดือนดับ ปู่ก็ได้พบเจอกับยายแก่คนหนึ่งที่อยากที่จะเดินทางจากสถานีรถไฟโคราช เดินทางไปยังวัดป่าสาลวันที่อยู่ใกล้แถวนั้น แล้วสิ่งที่ปู่เจอ แกตอบเพียงแค่คำสนทนาสั้นๆ…

สวัสดีผมเป็นหลานชายของปู่ที่เคยประสบพบเจอกับเรื่องราวสุดประหลาดสถานีรถไฟของจังหวัดนครราชสีมาและมีอยู่หลากหลายสถานที่ มีทั้งความสวยงามและความโดดเด่นเป็นอย่างมาก แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่น่ากลัวสุดๆ นั่นก็คือทางด้านสถานีหัวรถไฟประจำจังหวัดนครราชสีมานั่นเอง ในปัจจุบันมีเนื้อที่มากกว่า 70 ไร่และยังมีโรงงานต่อรถไฟอยู่ที่นั่น คุณปู่ของผมเป็นคนขับรถซาเล้งและขับรถสามล้อรับส่งแม่ค้าในช่วงตลาดตอนเย็นและในช่วงกลางคืน เป็นคนที่ขยันมาก ซึ่งมักจะได้รับความเมตตาจากเหล่าบรรดาแม่ค้าเรียกใช้บริการและได้ของฝากเป็นผักบ้างเป็นเนื้อหมูเนื้อไก่บ้างเป็นประจำ นอกจากเงินที่แกได้รับเป็นค่าโดยสารค่าเดินทาง เรื่องเล่าของปู่เกี่ยวกับยายแก่ อยากโดยสารมาที่วัดป่าสาลวัน  ปู่เขาเล่าเอาไว้ว่า ตอนช่วงประมาณ 30 ปีที่แล้วนั้น แถวนี้ยังเป็นบ้านพักข้าราชการและเป็นป่า มีเส้นทางเพียงทางเดียวในการขับรถสามล้อและเดินทางไปตลาด แน่นอนว่าอยู่ห่างจากวัดไปประมาณเกือบ 7 กิโลกรัม ปู่เขาปั่นรถสามล้อรับส่งคนแถวนั้นมาตลอด จนหลายคนแถวนั้นไว้ใจและให้ความนับถือ ทำให้ปู่สามารถขับรถในช่วงเวลากลางคืนโดยที่ไม่มีเสียงหมาเห่าหรือคนหวาดระแวงว่าแกเป็นคนร้ายหรือคิดที่จะทำร้ายกัน แต่มีอยู่วันหนึ่งในคืนเดือนดับ ปู่ก็ได้พบเจอกับยายแก่คนหนึ่งที่อยากที่จะเดินทางจากสถานีรถไฟโคราช เดินทางไปยังวัดป่าสาลวันที่อยู่ใกล้แถวนั้น แล้วสิ่งที่ปู่เจอ แกตอบเพียงแค่คำสนทนาสั้นๆ…

หลายคนอาจเข้าไปในห้องสมุดส่วนใหญ่จะได้พบกับความรู้หรือบางคนก็เพียงแค่อ่านหนังสือสบายๆ และพักผ่อนแต่สิ่งที่ผมจะเล่าเกี่ยวกับเรื่องราวของหลานๆ ของผมที่ได้อยู่ในสถานที่แห่งนี้ ที่เรียกว่าห้องสมุดประจำจังหวัดยโสธรก่อนที่จะถูกเปลี่ยนแปลงไปและทิ้งร้าง เป็นสิ่งที่ทำให้คนที่ชอบเข้าไปหาความรู้อาจจะหวาดกลัวก็เป็นไปได้ ในสิ่งที่คุณจะไม่รู้ เป็นเรื่องที่สามารถทำให้ความทรงจำดีๆ ของคุณขาดหายไปตลอดกาลก็เป็นไปได้ กับห้องสมุดที่จังหวัดยโสธร ความสยองขวัญหลังจากเลิกเรียนแล้วรอที่ห้องสมุด  สิ่งที่หลายคนคิดในช่วงเวลาที่ฝนตกพวกเด็กๆ มักจะไปหลบฝนเพื่อรอช่วงเวลาที่จะได้กลับบ้าน แต่แล้วหลานของผมนั้นต่างไปเล่นและก็ได้เดินทางกลับบ้าน หลานผมลืมกระเป๋าของตัวเองในห้องสมุดข้างโรงเรียน ที่เป็นห้องสมุดประชาชน ต้องขอบอกเลยว่าห้องสมุดแห่งนี้ไม่ได้มีการรักษาความปลอดภัยดีมากนัก ด้วยความต้องการที่จะเอากระเป๋าเพื่อจะเอาการบ้านไปทำ เขาจึงได้ไปกับเพื่อนคนที่อยู่ใกล้บ้านพากันซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์และออกไปในช่วงยามวิกาล ในช่วงนั้นบริเวณรอบๆ ของสถานที่ใกล้ตัวเมืองนั้นแทบจะไม่มีผู้คน ไม่มีรถเลย แน่นอนว่าจังหวัดแห่งนี้เป็นจังหวัดขนาดเล็กจึงเป็นเวลาประมาณ 3 - 4 ทุ่มก็ไม่มีใครอยู่แล้ว เขาจึงได้แอบเข้าไปประตูหลังที่ปลดล็อคได้ง่ายมาก เพราะว่าลูกบิดนั้นเสียหายและเขาก็ได้เข้าไปในห้องสมุดยามวิกาลและเรื่องราวเหล่านั้นก็เริ่มที่จะประหลาด เหตุการณ์ที่หลานผมและเพื่อนของเขาได้พบเจอกับสิ่งที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอในห้องสมุดที่เขาคุ้นเคย เขาเห็นเงาเป็นลักษณะสีคล้ำอยู่บริเวณชั้นวางหนังสือชั้น…