ตึกแถวสุดสยอง ความตายที่ซ่อนความแค้น
นี่อาจจะเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ของห้องแถวหลังมหาวิทยาลัยห้องพัก ฉันชื่อเมย์ เป็นผู้หญิงที่พึ่งย้ายเข้ามาอยู่ในหอพักกับเพื่อนที่มาเรียนด้วยกัน เพื่อหวังที่จะแชร์ค่าห้องพักในกลุ่มเพื่อนนักศึกษา ฉันได้พักในเขตของมหาวิทยาลัยกรุงเทพในด้านหลังของมหาวิทยาลัย ที่มีแหล่งรวมหอพักในเส้นทางไปตลาด ในซอยที่ฉันอยู่นั้นมีเราบรรดาหนุ่มสาวมากมาย แต่ก็จะมีสถานที่มีที่ไม่มีใครอยากที่จะเข้าไปใกล้ เป็นตึกแถวร้างที่บอกว่าเคยเจอคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นในสมัยก่อน ทำให้เราบรรดานักศึกษาหลายๆ คนตาหวาดกลัวและไม่กล้าเข้าใกล้ที่นี่ แม้แต่การเดินเฉียดยังไม่อยากเลย การล่อลวงของความตายและความแค้น มีอยู่วันหนึ่งที่ฉันได้เดินกลับบ้านตามลำพัง ซึ่งแถวนั้นก็จะมีคนพลุกพล่านเป็นอย่างมาก ฉันได้พบเจอสิ่งที่ดูแปลกตา มีแมวที่คาบลูกแมวในป่าแล้วก็เดินเข้าไปมุดในบ้านร้าง ในนั้นเหมือนจะมีเสียงลูกแมวอยู่หลายตัวด้วยความที่ฉันชื่นชอบเจ้าพวกปุกปุยเป็นอย่างมาก จึงได้พยายามร้องเรียกเหมียวๆ มองเข้าไปในรูด้านล่างของประตูก็เห็นลูกแมวหลายตัวอยู่แถวนั้น และสิ่งที่ฉันได้พบเจอหลังจากนั้น นั่นก็คือลักษณะเหมือนดวงตาที่คว่ำหน้าลงมามองย้อนกลับผ่านรูตรงที่ฉันมองเข้าไปหาลูกแมว ทำให้ฉันรู้สึกขนลุกซู่และหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม สิ่งที่ฉันได้พบเจอนั้นเป็นอะไรที่หวาดกลัวมาก ในตอนนั้นฉันรีบลุกขึ้นและพยายามตั้งสติหนีออกมาจากบริเวณนั้นให้ห่าง แล้วเร่งฝีเท้ารีบเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองในทันใด แต่ในช่วงเวลากลางคืนฉันกลับฝันเห็นแต่เรื่องราวเหล่านั้น แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเข้าไปอยู่ในตึกแถวแห่งนั้นอยู่เสมอ จนเพื่อนที่อยู่ด้วยกันต่างตกใจรีบปลุกฉัน ด้วยความหวาดกลัวเธอรู้สึกเหมือนฉันจะตะเกียกตะกายเหมือนโดนรัดคอและมีอาการผิดแปลก…