ยามวิกาลที่เรียกว่าราตรี หลายคนนั้นมองเห็นสิ่งที่ตัวเองไม่อยากเห็นอยู่หลายครั้ง
นี่ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้หลายคนในจังหวัดอุดรธานีเชื่อเช่นเดียวกันว่า ในช่วงเวลาวันพระใหญ่นั้นจะเป็นช่วงเวลาที่ประตูยมโลกเปิดออกและจะมีทูตผีวิญญาณออกมาเร่ร่อนและหากินบนโลกมนุษย์กันเนืองแน่นในยามมืดมิดช่วงเวลากลางคืน สิ่งเหล่านั้นหลายคนเรียกว่าคืนวันปล่อยผี ทำให้ความเชื่อและความศรัทธาของใครหลายๆ คนเกี่ยวกับพวกภูตผีวิญญาณนั้นมีเพิ่มเติมมากยิ่งขึ้น ผมเองเป็นอีกหนึ่งคนที่ไม่ค่อยที่จะเชื่อเรื่องราวที่ไม่ได้พบเจอได้ง่ายๆ โดยเฉพาะสิ่งที่ไม่มีตัวตน ทำให้ผมได้พบเจอของดีเข้ากับตัว
เรื่องเล่าจากเหตุการณ์ของเด็กหนุ่ม
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวผมเอง อยู่ในอำเภอเพ็ญ จังหวัดอุดรธานี ที่เรื่องชื่อเกี่ยวกับทางด้านความน่ากลัวและหลายๆ คนต่างนับถือผี รวมไปถึงหมอทางด้านไสยศาสตร์ ผมเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่ได้เชื่อถือสิ่งเหล่านี้เหมือนกับคนยุคใหม่ที่ไม่ใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องวิญญาณ ในเวลานั้นผมจำได้ว่าเป็นช่วงที่อยู่ในวันพระใหญ่และหลายๆ คนก็ต่างถือศีลกัน
แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องใส่ใจมากนัก ในช่วงนั้นผมไปกินเหล้ากับเหล่าบรรดาของเพื่อนวัยเดียวกัน บอกเลยว่าผมนั้นเป็นวัยรุ่น ม.ปลายที่ดูห้าวมากๆ สิ่งที่ผมได้ไปพบเจอ จะเป็นกระทงรูปสี่เหลี่ยมและวางประดับไปด้วยอาหารคาวหวาน รวมไปถึงแก้วจอกเหล้าพลาสติกเล็กๆ ที่ใส่เหล้าขาวเอาไว้ในนั้นตามสามแยกสี่แยกตามมุมต่างๆ ของหมู่บ้านในยามกลางคืน
ในตอนนั้นผมรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ไร้สาระมาก ด้วยความมึนเมา จึงเดินไปเตะและบอกว่าพวกนี้มันอาหารของหมาในอนาคตชัดๆ ในช่วงเวลาที่ไปกับผองเพื่อน ก็ยังมีความสนุกเฮฮาและยังพูดคุยกันอย่างสนุกขบขัน อยู่ดีๆ ไฟในจุดนั้นก็กระพริบไปสักครู่หนึ่ง ส่วนเพื่อนผมที่เดินนำหน้าอยู่และหันมาล้อเล่น เขาก็ทำหน้าถอดสี เขาไม่พูดอะไรเลยแล้วหันหน้ากลับไปอีกด้าน ผมพยายามถามเขาแล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อหันกลับมาพูดคุยกับเขาและสิ่งที่ผมได้เห็น ก็ทำให้ผมตกตะลึงเช่นเดียวกัน
สิ่งที่เด็กหนุ่มนั้นเห็นเหนือธรรมชาติมาก
สิ่งที่ผมได้พบเจอนั้นเป็นอะไรที่น่าสะพรึงมาก ลักษณะเล็กเรียวยาวคล้ายๆ กับกิ่งก้านต้นไม้ลงมาข้างล่างจากระยะของหลอดไฟที่ส่องลงมาและมองเห็นเป็นเงาชั่วแว๊บหนึ่งและมีเสียงคล้ายลมพัดผ่านออกคล้ายกับเสียงกิ่งหญ้าที่โดนลมเป่า แล้วเสียงแหลมจนแทบจะจินตนาการไม่ได้เลยว่าเป็นเสียงลม คล้ายกับเงารางๆ ที่มีความสูงเสียดฟ้าเคลื่อนผ่านไป ในตอนนั้นผมแทบหยุดหายใจและล้มตัวลงทั้งยืน ตอนเช้าผมได้นำเรื่องนี้ไปบอกกล่าวกับหลายๆ คนที่อยู่ใกล้
แต่คุณเชื่อไหมว่าป้าและยาย รวมไปถึงคนแถวนั้นต่างก็ไม่ได้พูดอะไรและเขาก็เพียงแค่สบตาผมและปล่อยให้ผมยืนสงสัยอยู่ตรงนั้น ซึ่งนั่นคือเรื่องที่ผมได้พบเจอ ตอนนี้ผมเรียนอยู่ระดับปริญญาแล้ว แต่เรื่องราวเหล่านี้ก็ยังเป็นเรื่องที่ผมนั้นยังจำอยู่เสมอ ทุกคนที่รู้ว่ามันคืออะไรได้โปรดบอกผมด้วยในอนาคตว่า สิ่งที่ผมพบเจอนั้นเขาต้องการที่จะสื่อถึงอะไร