คนที่เคยชื่นชอบการรับประทานข้าวต้มโต้รุ่งคงจะเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เรื่องนี้ถูกบอกเล่ามาจากในช่องทางเรื่องผีในโลกออนไลน์ที่เป็นเรื่องสยอง
แต่สิ่งนั้นฉันก็ได้พบเจอเข้ากับตัวเองในตอนนั้น ฉันได้ไปกับหัวหน้าที่เลิกงานดึก ต้องขอบอกเลยว่าฉันนั้นชื่นชอบเขามาก เพราะว่าเขานั้นเป็นคนที่หน้าตาดี การงาน ok และก็มีความเป็นชายที่ดูแล้ววางตัวได้แซ่บมาก แต่น่าเสียดายเพียงแค่เรื่องเดียวนั่นก็คือ เขามีแฟนแล้วนั่นเอง
แต่ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเต็มใจให้กับฉัน ทำให้วันนี้นั้นได้เลิกงานดึกด้วยกันทั้งคู่ กะเอาไว้ว่าจะหาอะไรกินก่อนที่จะแยกย้ายหรือว่ามีกิจกรรมอะไรต่อ ฉันบอกตามตรงเลยว่าฉันอ่อยสุดอีกเลย แต่เขาก็ได้พาไปแวะร้านข้าวต้มริมทาง เรียกได้ว่าเป็นอาหารโต้รุ่งก็ว่าได้ ในตอนนั้นเป็นเวลาใกล้ที่จะปิดร้านประมาณ ตี 4 เกือบที่จะใกล้รุ่งเช้า พวกเรานั่งอยู่เพียงแค่โต๊ะเดียว
ถึงในตอนนั้นไฟหน้าร้านก็ปิดแล้วและเราก็นั่งอยู่ตามลำพังอยู่ในร้านริมทาง คนภายในร้านได้ขออนุญาตเช็คบิลและไปทำธุระหลังร้านกันหมดเลย ในตอนนั้นฉันรู้สึกบรรยากาศเต็มใจสุดๆ แต่ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ด้านหลังและมีฝ่ามือมาแตะบริเวณช่วงหัวไหล่ ด้วยความตกใจ ฉันจึงสะบัดไม่ทันใด แต่นั่นก็ไม่มีอะไรอยู่ด้านหลังฉันเลย ตอนนั้นฉันคิดว่าตัวเองนั้นคงจะคิดมาก เพราะว่าฉันทำงานหนัก ไปลงข้อมูลเอกสารและเดินงานจนเกือบเช้า แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ฉันเบลอไปจนถึงขั้นหลอนในการนั่งกินข้าว ฉันรู้สึกได้ว่าบรรยากาศรอบตัวเหมือนมีใครจับจ้องอยู่เลย หัวหน้าของฉันก็ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ฉันก็บอกว่าที่นี่รู้สึกมีอะไรแปลกๆ
หัวหน้าของฉันก็เริ่มรู้สึกเช่นเดียวกัน แต่เมื่อพวกเรากินอิ่มแล้วนั้น ก็มีคนมาเก็บจานและคุยกับหัวหน้าของฉันอย่างสบายอกสบายใจ ฉันจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ในตอนนั้นฉันได้พบเจอเหมือนคนเดินผ่าน เข้าไปด้วยความรวดเร็วอีกห้อง ในช่วงนั้นฉันไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องน่ากลัวหรือเรื่องหลอน แต่ไฟหลอดข้างๆ ก็กระพริบ ทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจและสิ่งที่ฉันกังวลก็เริ่มเกิดขึ้น มีมือซีดเซียวนั้นมาจับอยู่ด้านขอบห้องแบ่งตรงด้านล่าง ฉันจึงรีบชำระและรีบออกมาผ่านกระจก ก็เห็นผู้หญิงหัวกระเซิงผมสั้นที่เนื้อตัวเกมือนคนที่ล้มฝุ่นเต็มตัวเลย
ด้วยความกลัว ฉันจึงรีบออกมาทั้งที่ไม่ได้แต่งหน้าเพิ่ม หัวหน้าของฉันได้ออกมายืนอยู่ข้างนอกและไฟด้านหน้าก็ถูกปิดตรงโต๊ะอาหาร ชั้นได้หันไปมองเห็นเงารางๆ อยู่ตรงนั้น ฉันรีบวิ่งขึ้นมาบนรถทันใด ที่นั่นหัวหน้าของฉันเล่าให้ฟังว่าเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน มีผู้ชายพาเมียน้อยมากินอาหารแล้วเจอทะเลาะกันจนปืนลั่น ผู้หญิงเสียชีวิตและในตอนนี้ก็ยังอยู่เป็นคดี เจ้าของร้านจึงต้องปิดร้าน ไม่อย่างนั้นได้นั่งกินจนถึงเช้าอย่างแน่นอน เขาพูดไปแล้วก็หัวเราะไป แต่สิ่งที่ฉันเจอทำให้ฉันหวาดผวามาก เขาก็ถามว่าทำไมถึงไม่ยอมพูดอะไรบ้าง ตอนนั้นฉันเลยบอกเขาว่าอยากกลับบ้าน พอตอนเช้าจะรีบไปที่วัดในทันที นี่คือเรื่องราวสุดสยองที่ได้พบเจอ จากร้านอาหารริมทางที่หน้าหวาดผวา เป็นมื้ออาหารที่อันตรายที่สุดในชีวิตที่ฉันได้พบเจอ ในช่วงเวลา 30 ปีที่ผ่านมา ฉันไม่กล้าไปที่นั่นอีกเลย
