คืนหนึ่งที่ฝนตกหนักก็มีสายฟ้าฟาดลงมาทำให้นัท หนุ่มวัยรุ่นถึงกับสะดุ้ง นัทนั่งอยู่ในห้องนอนมืด ๆ คนเดียวที่มีเพียงแสงจากหน้าจอโทรศัพท์ เขากำลังเล่นเกมมือถือเกมหนึ่งที่เพื่อนแนะนำ เกมนั้นดูเหมือนเป็นเกมแนวสืบสวนไขปริศนาเรื่องลึกลับที่ต้องแก้ด้วยการหาของที่ถูกซ่อนไว้ในแตกละซีนของเกมเพื่อไขปริศนาไปหาทางออกจากห้องที่ถูกล็อกให้ได้
ในขณะที่นัทกำลังจะผ่านด่านแรก โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มทำงานผิดปกติ หน้าจอกระพริบพร้อมกับเสียงแปลก ๆ ที่คล้ายกับการรบกวนของคลื่นวิทยุ จากนั้นเกมกลับเด้งขึ้นมาโดยอัตโนมัติ เป็นหน้าจอเกมเดิมแต่มีบางอย่างผิดแปลกไป
ข้อความในเกมส่วนใหญ่เปลี่ยนเป็นภาษาแปลกประหลาดที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนและในนั้นมีปุ่มเดียวที่สามารถกดได้คือ “เล่นต่อ” นัทลังเลเล็กน้อย แต่เขาก็กดปุ่มนั้นเข้าไปก่อนที่ทันจะได้คิดอะไรเมื่อเขาลองปิดโทรศัพท์แล้วแต่ปิดไม่ได้
ทันใดนั้น หน้าจอก็เปลี่ยนเป็นภาพห้องนอนของเขาเอง ทุกอย่างเหมือนกับห้องที่เขานั่งอยู่ในขณะนั้น แต่มีบางสิ่งแปลกไป
ในมุมห้องตรงหน้าต่าง มีเงาของบางสิ่งบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ เป็นเงาของคนหรือบางอย่างที่คล้ายคนซึ่งกำลังจ้องมองนัทอย่างสนใจ
นัทรีบหันไปมองหน้าต่างจริงในห้อง…ไม่มีอะไรอยู่
แต่ในเกมเงานั้นค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ จนนัทเริ่มรู้สึกหนาวเย็นในร่างกายและเริ่มตื่นตระหนก เมื่อเขาพยายามจะออกจากเกม แต่ปุ่มออกหายไป ทุกอย่างบนหน้าจอค้างอยู่ในภาพเดิมนั้น เงาดำนั้นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนเกือบถึงข้างเตียงในเกม
“ปิดเครื่องสิวะ!” นัทพยายามจะปิดโทรศัพท์ แต่ไม่ว่าจะกดปุ่มปิดกี่ครั้ง หน้าจอก็ไม่ยอมดับลง นัทเริ่มได้ยินเสียงเคาะเบา ๆ ที่ประตูห้องนอนของเขา เสียงนั้นคล้ายกับเสียงในเกม เสียงเคาะที่ค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ จนน่ากลัว
เขาหายใจถี่และหันไปมองประตูอย่างช้า ๆ ไม่มีอะไรที่หน้าประตู แต่ในเกมเงาดำกลับหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว มันไม่มีหน้า ไม่มีตา ไม่มีปาก แต่เงานั้นยกมือขึ้นและค่อย ๆ เอื้อมมาหาเขา
เสียงเคาะยังคงดังขึ้นนอกห้อง นัทพยายามลุกจากเตียงเพื่อหนี แต่ขาของเขากลับอ่อนแรง เขารู้สึกเหมือนถูกอะไรบางอย่างดึงไว้ มือของเงาในเกมก็ใกล้จะสัมผัสเขา
เสียงเคาะที่ประตูดังลั่น จนกระทั่งประตูเปิดออกช้า ๆ นัทหันไปมองด้วยความกลัว เขาเห็นเงาดำนั้นยืนอยู่ตรงหน้าประตูจริงของห้องนอนเขา
รุ่งเช้า โทรศัพท์ของเขาพบอยู่บนเตียง แต่ไม่มีร่องรอยของนัทให้พบอีกเลย
