เมื่อสองสัปดาห์ก่อนผมและภรรยาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหม่ มันเป็นบ้านเก่าที่สร้างมานานแต่มีเสน่ห์ในตัว ย่านนี้เงียบสงบเหมาะสำหรับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทุกอย่างดูดีไม่มีที่ติ จนกระทั่งเราพบกับเพื่อนบ้านคนหนึ่ง
วันแรกที่ย้ายเข้ามาเพื่อนบ้านคนนั้นก็มาเคาะประตูบ้านตอนเย็น เขาเป็นชายวัยกลางคน มีหน้าตาซีดเผือดและดวงตาที่ดูเหมือนคนไม่ได้นอนมานานหลายคืน เขาแนะนำตัวว่าเขาชื่อคุณวิชัย อาศัยอยู่ข้าง ๆ บ้านเรา ผมยิ้มรับและเชิญเขาเข้ามานั่งคุยในบ้าน แต่เขาปฏิเสธอย่างนุ่มนวล พร้อมกับบอกเราด้วยน้ำเสียงที่เบาและเรียบว่า
“ระวังอย่าเปิดประตูให้ใครตอนกลางคืน โดยเฉพาะถ้าได้ยินเสียงเคาะสามครั้งนะครับ”
ผมกับภรรยามองหน้ากันด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากหลังจากที่เขากลับไป
คืนแรกผ่านไปอย่างสงบ คืนที่สองก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จนกระทั่งคืนที่สาม… ตอนที่ผมกำลังจะเข้านอน ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น “ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก” สามครั้งถ้วน ผมมองนาฬิกา มันเป็นเวลาห้าทุ่มครึ่ง ใครกันมาเคาะประตูเวลานี้?
ผมเดินไปที่ประตู และคิดถึงคำเตือนของคุณวิชัย “อย่าเปิดประตูตอนกลางคืนถ้าได้ยินเสียงเคาะสามครั้ง” ผมรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา แต่ก็ยังสงสัยว่าเป็นใครกันแน่ ผมจึงมองลอดตาแมวที่ประตูออกไป
ไม่มีใครอยู่ข้างนอก ความมืดปกคลุมไปทั่วพื้นที่รอบบ้าน ผมสั่นสะท้านไปทั้งตัว แต่ตัดสินใจกลับไปนอน
คืนถัดไป เสียงเคาะกลับมาอีกครั้ง ตอนนี้ไม่ใช่แค่เสียงเคาะ แต่มาพร้อมกับเสียงกระซิบเบา ๆ จากข้างนอก “เปิดประตูสิ… เปิดให้ฉันเข้าไป…” ผมรู้สึกหนาวสะท้านจนไม่สามารถขยับตัวได้ ผมพยายามหายใจลึก ๆ และเดินกลับไปที่เตียง ผมเล่าเรื่องนี้ให้ภรรยาฟัง เธอก็เริ่มกังวลเหมือนกัน แต่เราตกลงกันว่าจะไม่เปิดประตู
คืนถัดไป เสียงเคาะกลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ดังและรุนแรงขึ้น “ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!” เสียงกระซิบเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้อง “เปิดประตูให้ฉัน!” ผมกับภรรยาหวาดกลัว เราไม่กล้าแม้แต่จะเดินไปที่ประตู
เช้าวันถัดมา ผมตัดสินใจไปคุยกับคุณวิชัย แต่เมื่อไปถึงบ้านของเขา ประตูบ้านปิดเงียบ ผมเคาะประตูหลายครั้ง แต่ไม่มีใครตอบรับ ผมถามเพื่อนบ้านคนอื่น ๆ ที่อยู่แถวนั้น และสิ่งที่ผมได้ยินทำให้ผมช็อก
“คุณวิชัยเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว บ้านของเขาไม่มีคนอยู่มานานแล้วแหละ”
ผมหัวใจเต้นแรง ความจริงที่ได้รับมันทำให้ผมรู้ว่า เสียงเคาะประตูตอนกลางคืนที่เราได้ยินนั้น อาจไม่ใช่คน… และคำเตือนที่เขาให้เรา อาจเป็นการช่วยเหลือจากอีกภพหนึ่ง