ในวันหนึ่งที่บ้านของผมจัดงานรวมญาติขึ้น ผู้คนมากมายที่ผมไม่เคยเจอก็แวะเวียนมาบ้านผม แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือการที่ครอบครัวของผมจัดโต๊ะและวางอาหารเป็นของไหว้ไว้หน้าบ้านตอนเย็นก่อนที่ทุกคนจะเริ่มเข้านอน
ซึ่งในครั้งนั้นพ่อแม่ก็คุยกับแขกว่าจะเพิ่มการผูกไก่เป็น ๆ ไว้กับโต๊ะอาหารด้วยตามคำขอจากปีก่อน ๆ ผมถามด้วยความสงสัยว่าทำไมต้องผูกไก่ พ่อแค่ตอบเบา ๆ ว่า “เพื่อให้ของไหว้สมบูรณ์” ผมไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ด้วยความเคารพตามประเพณี ผมไม่ได้ถามต่อ
หลังจากจัดเตรียมอาหารต่าง ๆ ไว้บนโต๊ะไหว้ที่ตั้งอยู่กลางลานหน้าบ้าน ครอบครัวก็เรียกผมไปเข้านอน แม่กำชับว่า “อย่าออกไปข้างนอกตอนกลางคืน และไม่ต้องไปดูของไหว้ เข้าใจไหม?”
ผมพยักหน้า แต่ลึก ๆ ในใจ ความอยากรู้ยังคงเดือดพล่าน เมื่อเข้านอนในห้องเล็ก ๆ ของผมที่อยู่ชั้นสอง เสียงของไก่ที่ถูกผูกไว้นอกบ้านยังคงดังแว่วเข้ามา ผมพยายามปิดตาและทำใจให้หลับ แต่ยิ่งพยายามมากเท่าไร เสียงร้องของไก่ก็ยิ่งดังเข้ามาในหัวมากขึ้นเรื่อย ๆ
เวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยงคืน ความสงสัยก็เอาชนะความกลัว ผมจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงและแอบเดินไปที่หน้าต่าง ผมยกม่านขึ้นเล็กน้อยและมองออกไป
ทันทีที่ผมมองเห็นโต๊ะไหว้ ผมรู้สึกถึงความหนาวเหน็บแปลก ๆ ลมพัดเบา ๆ ในความมืด ข้างโต๊ะมีเงาสูงใหญ่เคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ มันไม่ใช่คนแน่ ๆ เพราะเงานั้นสูงเกินไป มีแขนยาว แขนที่ยาวเกินมนุษย์ มันก้มลงหยิบอาหารจากโต๊ะและยัดใส่ปากอย่างหิวโหย เสียงการกินของมันดังชัดเจนในความเงียบ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมหัวใจเต้นแรงที่สุดคือ มันจับไก่ที่ผูกอยู่กับโต๊ะยกขึ้นมา ไก่ตัวนั้นร้องเสียงดังเหมือนกับรู้ชะตากรรมของตัวเอง ร่างนั้นกัดไก่ทั้งเป็น เสียงร้องของไก่เงียบลงทันที ผมตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับไปไหน ได้แต่มองด้วยความสยดสยอง
แต่แล้วจู่ ๆ เงาดำนั้นก็หยุดทุกอย่าง มันยืนนิ่งก่อนจะก้มตัวลงช้า ๆ ดวงตาของมัน—ดวงตาสีดำกลมโตและแวววาว—จ้องตรงมาทางหน้าต่างที่ผมแอบมองอยู่ มันค่อย ๆ เคลื่อนดวงตานั้นเข้าใกล้กระจก ราวกับจะมองเข้ามาในห้อง มองตรงมาที่ผม!
ผม สะดุ้งตก ใจ รีบปล่อยม่านและถอยกลับไปที่เตียง หัวใจของผมเต้นแรงจนแทบจะระเบิด ผมดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัว ปากภาวนาให้ทั้งหมดนี้เป็นแค่ฝันร้าย แต่เสียงนั้น…เสียงของมันยังคงดังก้องอยู่ในหูของผม
ผมไม่กล้าแม้แต่จะลืมตา จนถึงเช้าผมจึงเล่าให้กับพ่อแม่ฟังด้วยความกลัว แต่แม่ผมเขาก็ทำเพียงแค่ยิ้มก่อนจะบอกว่า “แค่งานรวมญาติน่ะลูก ไม่ต้องกลัวไปหรอก”